Peygamber Efendimiz’in (Sallâllahü Aleyhi ve Sellem) vefatından sonra, Müslümanların herkesin kabulüne mazhar olacak büyük bir zâta bîat etmeleri gerekiyordu.
En evvel Müslüman olanlardan ve Resûl-i Ekrem’in (s.a.v.) hastalığında cemaate imam olan mağara arkadaşı, Ashâb-ı Kiram’ın en faziletlisi Hazret-i Ebûbekir (radıyallahu anh) varken onun üzerine başkasını geçirmek mümkün değildi.
Hazret-i Ebûbekir (r.a.), Ashâb-ı Kiram’ın hepsinin bîat etmesiyle Peygamber Efendimiz’in (s.a.v.) birinci halifesi oldu. Fazilet, iffet, takva ve güzel ahlakça hepsinden üstündü.
İşte, Peygamberimiz’in (s.a.v.) vefatından sonra hilâfet adıyla bir İslâmî idâre şekli oldu ki âlemde hiçbir vakit böyle faziletli bir idare olmamıştır.
İslâm’ın ilk halifesi Hazret-i Ebûbekr-i Sıddîk’ın (r.a.) devrini anlatan bu eser, Osmanlı’nın son devir büyük âlimlerinden, devlet adamı ve tarihçi Ahmed Cevdet Paşa’nın, Kısas-ı Enbiyâ ve Tevârîh-i Hulefâ isimli eserinden sadeleştirilerek hazırlanmıştır.
