Büyük ruhâniyetli âlim Ebu’l-Ferec İbnu’l-Cevzî, bu eserinde insanlığın en büyük korkusunu, bu dünyadan ayrılma ürküntüsünü giderecek ve gönülleri yatıştıracak öğütler veriyor. O korkuyu yenenlerden sayısız örnekler sunuyor:
İnsan, öte âlemde yaşayacağı sonsuz hayatı zihnen bir hayal etmeli! O hayatın ebediyen süreceğini, son ve sınır nedir bilinmeden bitmez tükenmez yaşayış içinde olacağını gözünün önüne getirmeli!
O zaman içinde duyacağı sevinç, nasıl bir acı olursa olsun, bütün acılarını unutturur. Dahası, öylesi bir cennete erişmek için ölümün gerekli olduğunu da bileceği için, artık ölüm ona tamamen anlamsız ve önemsiz gelir.
İbnü'l-Cevzî'nin Bir Âlimin Günlüğü'nden sonra benzer tavır fakat farklı bir formatta hazırlanmış olan bu kitabı da okurun kalbine dokunurken elden bırakılmayacak cinsten. Zira ahireti ve aslolanın ruh olduğunu, bu dünyanın bir imtihan/antrenman sahnesi olduğunu, iyilik ve güzelliğe vesile olmanın önemini, kısacası hangi arka plandan olursak olalım, o insanî değerleri ve tavırları çok net ve özlü bir şekilde hatırlatıyor.
Cennetin Davetlileri, dört ana bölümün altında ele alınan kısa fakat özlü alt başlıklarla süslenmiş, bu başlıklara da Asr-ı Saadet'ten, sahabeden ve evliyaullahtan kıssalar, hikâyeler, menkıbeler eklenmiş özlü bir eser. Okurun kitabı eline alıp bir sayfasını araladığı vakit muhakkak kendi hayatına dair bir anekdot bulabileceği bu eserler, hap kitap olarak tabir ettiğimiz baş ucu kitaplarından oluyor.
